یک زوج جوان که صاحب دو فرزند هستند، از یکی از طراحان معروف ما خواستند طبقه اول خانه شان را کمی تغییر و تحول اساسی بدهد و تنها خواسته ای که به وضوح مطرح کردند، دکوراسیون منزل با رنگ سفید سیاه بود. این طراح با استفاده از مبلمان و اثاثیه سفارشی، آثار هنری خودش و مقدار زیادی رنگ مشکی، موفق شد امضای خود را پای طراحی اتاق های غذاخوری، نشیمن و اتاق خانوادگی طبقه اول این خانه بنشاند.
طبقه اول در یک نگاه:
ساکنین شامل یک زوج جوان و دو فرزند، واقع در تورنتو با مساحتی حدود ۹۳ مترمربع.
طراحی که برای این پروژه انتخاب شد، عادت دارد همه پروژه های خود را با یک قطعه سفارشی شروع کند که سبک و سیاق بقیه طراحی را تعیین می کند. در این دکوراسیون منزل با رنگ سفید سیاه قطعه مخصوص این پروژه، یک میز غذاخوری بتنی، چوبی و فلزی بود. دو صندلی اصلی این میز روکش مخمل دارند، و بقیه صندلی های بدون دسته که چرم مشکی هستند تاجی از جنس کروم دارند. طراح، ایده چیدن دسته جمعی شمع ها را از یک فروشگاه لوازم طراحی دکوراسیون گرفته و این شمع های مشکی را انتخاب کرد. یکی دیگر از نقاط کانونی این اتاق، لوستر آویزی است که در عرض پنج ساعت مونتاژ و نصب شده. مشتری خواهان لوستری بود که هر بیننده ای را مبهوت کند. به نظر میرسد این لوستر برنجی-شیشه ای به خوبی از پس این کار برمی آید.
این طراح مدت زمان زیادی تولیدکننده وسایل و قطعات سفارشی برای طراحان دیگر بوده به همین خاطر هنوز از روش سفارشی و منحصر به فرد استفاده می کند. او و شریکش کار خود را با دوخت و دوز پرده و کوسن آغاز کردند، کم کم دوخت رومبلی و پیراهن مبل و صندلی را آموختند، سپس به سمت هنر دیجیتال رفته و سرانجام به کار چاپ پارچه مشغول شدند. وقتی متوجه شد که بعضی از مشترهایش در به کارگیری آثار هنری عجیب او در دکوراسیون خانه هایشان به مشکل می خورند تصمیم گرفت وارد دنیای طراحی داخلی شود. این نشیمن رسمی مثل بقیه اتاق های طبقه اول این خانه، با آثار هنری سفارشی این طراح پر شده.
طراحی خانه حلزونی دارنگون، یک پروژه مسکونی در حجمی متفاوت نسبت به خانه های مسکونی متعارف می باشد. خانه حلزونی دارنگون در 45 کیلومتری حومه شیراز به اجرا رسیده و به عنوان یک خانه تفریحی برای تعطیلات طول سال و فرار از زندگی شهری طراحی شده است. خانه دارای یک حیاط کوچک بوده و محدوده ای برای خلق یک فضای برونگرا/درونگرا می باشد. عرصه های خانه درون یک پوسته حلزونی شکل خلق گردیده و به همین علت نام خانه حلزونی برای پروژه در نظر گرفته شده است.
از آنجا که اقلیم سایت دارای آب و هوای نیمه بیابانی با بارش کم است، باغبانی در چنین خانه ای راحت نبوده و فقط می توان برخی گیاهان مقاوم را در این منطقه پرورش داد. به همین دلیل ایده قرارگیری باغچه خصوصی نزدیک به خانه، و پرورش گل و درختان زینتی در دستور کار قرار گرفت. این بخش از حیاط فقط توسط فضاهای داخلی قابل دسترس می باشد. حیاط و باغچه یک مرز سبز را برای خانه فراهم کرده، و فیلتری برای تعدیل کننده دما در طول روز و شب به شمار می رود.
استراتژی دوگانه یکی از مهم ترین عوامل طراحی خانه در معماری پارسی به شمار می رود. در معمار ایرانی، عرصه های داخلی خانه محصور و دارای حریم خصوصی بیشتری نسبت به نمونه های غربی دنیا می باشند. بستر پروژه تا حدود نسبتاً زیادی بسته می باشد و کمترین محدوده شفاف را به خود اختصاص داده تا پوسته آجری به کاهش انتقال گرما کمک کند. اما پوسته صلب فقط نقش فیلتر تعدیل کننده هوا را ایفا نمی کند، بلکه حریم خصوصی کاملی است که بنا به درخواست کرفرما لحاظ شده است. بر خلاف خانه های سنتی نیمه کویری ایران، سقف مجموعه به عنوان یک تراس پانورامیک طراحی شده است، عرصه ای برای مشاهده مناظر و مهمانی های دورهمی در بعد از ظهرهای خُنک تابستان.
پلان خانه مانند پوسته حلزون عرصه بندی شده، و شامل فضاهای متوالی است که با حیاط آغاز شده و طی یک فرمت دایره ای شکل کنار هم قرار گرفته اند. هر فضا به نحوی پشت به پشت هم قرار گرفته اند که عرصه قبلی نسبت به عرصه بعدی خصوصی تر و مخفی تر باشد. درها و پارتیشن هایی که در مرزهای داخلی قرار گرفته اند، محدوده کاربری های داخلی را از هم جدا کرده تا به ساکنین حس شناور شدن درون استوانه ای بی انتها دست دهد. فضاهای بزرگ داخلی ارتباط بیشتری با دنیای بیرون برقرار می کنند. در طول روز فضای اصلی و بزرگ خانه دارای پنجره های کوچکتری بوده و به عنوان محدوده تابستان نشین مورد استفاده قرار می گیرند. در حالی که ضلع جنوب ساختمان دارای نورگیرهای گسترده تری است و مناسب برای زندگی در فصل زمستان می باشد.
سازه ساختمان ترکیبی از دیوارهای بنایی با متریال آجر بوده که با سقف سازه ای فلزی (Metal composite deck) ترکیب شده است. دیوار آجری منحصراً به عنوان پوسته اسکپوز و نمای ساختمان تعبیه شده تا درون و بیرون خانه یک بافت را به نمایش بگذارد.
معمار: رفعتی و همکاران
موقعیت پروژه: شیراز، ایران
معمار مسئول: امیرحسین رفعتی
متراژ پروژه: 105 متر مربع
سال اتمام ساخت پروژه: 2018
طراحی خانه حیاط آبی یک پروژه مسکونی می باشد که برای یک خانواده اصفهانی به اجرا رسیده است. سایت پروژه در محدوده ای از شهر واقع شده که محور خانه را بر اساس یک الگوی شرقی-غربی فراهم کرده است. با توجه به موقعیت قرارگیری پروژه، زمانی که پروژه در نیمه بالایی زمین ساخته می شود، قسمت اصلی خانه بیشترین نور از محور غرب را دریافت کرده و خانه را از جذب نور جنوب که بهترین جهت روشنایی در اصفهان می باشد، محروم می کند.
با وجود اینکه نورگیری خانه بزرگترین چالش طراحی به شمار می رفت، تیم معمار با پاسخی به نام حیاط آبی برای رفع مشکل ارائه کرد، که در گذشته الگوی تاریخی خانه در این منطقه بود. برای اینکه حیاط آبی نسبت به حیاط ورودی دسترسی داشته باشد، و ضلع جنوبی کاملا آزاد شود، حجم خانه از دیوار همسایه ها جدا شده اند. یک شکاف بین جِرم خانه و دیوار همسایه ایجاد شده که در انتهای این حدفاصل، حیاط آبی توسط چند پله تعبیه شده است. بدین ترتیب عرصه های داخلی خانه به واسطه حیاط آبی قابل دسترس خواهند بود و فضای حیاط آبی نقطه عطف پروژه محسوب می شود.
در طبقه همکف زمانی که از حیاط ورودی مشرف به غرب می گذریم، به سالن پذیرایی میرسیم. با گذر از آشپزخانه که مجاور سالن پذیرایی واقع شده، نورگیرهای بزرگی تعبیه شده تا به واسطه عرصه حیاط آبی، نور جنوب و شرق برای نشیمن و اتاق های خواب فراهم گردد. در طبقات بالا، کتابخانه، اتاق مهمان و اتاق کودکان نهایت بهره را از منظره حیاط آبی می برند که به واسطه شکاف ها ایجاد شده است. ارتفاع اتاق نشمین به اندازه یک فضای دوطبقه می باشد که به واسطه حیاط آبی و فضای کوچک و مرتفع نشیمن، کانسپتی مدرن از عرصه مهمی از معماری اصفهانی به نام "اندرونی" را خلق نموده اند.
معمار: دفتر معماری آینه
موقعیت پروژه: اصفهان، ایران
معماران مسئول: علی سلطانی، عاطفه کرباسی، علی دهقانی
دستیار طراح: بهنام امامی
متراژ پروژه: 300 متر مربع
سال اجرای ساختمان: 2017